Maandag 21 juni 2021. Dat was de dag dat ik op mijn nieuwe snookertafel plotseling bezig was met een goede break. Rood. Zwart. Rood. Zwart. Rood…

Wie bekend is met het snookerspel, weet dat het dan gaat kriebelen. Die weet dat je dan op koers zit voor een 147. De hoogste break die mogelijk is tijdens een frame snooker. In theorie kun je nog iets meer punten halen in één frame, maar dan start de frame met een vrije bal na een fout van je tegenstander. Gekunsteld gedoe. Het gaat om de 147. Spreek uit: one, four, seven.
Na vijf ballen begon ik al een beetje te glunderen. Zeker toen er een derde zwarte achteraan kwam. De witte speelbal kwam niet al te best uit, maar ik had een shot in de groene pocket. Een pittige. De dood of de gladiolen, dacht ik uiteraard. Ik leg aan, rustig met een beetje backspin om op zwart te blijven. Ik wilde gladiolen…
Bam. Rood over de lengte van de tafel in de pocket. En wit lag goed voor zwart. Hop, zwart valt. Ik word steeds blijer, want ik koers sowieso aan op mijn hoogste break ooit.
Het lukt me om nog een combinatie rood-zwart te potten. Ik sta op 32. Wow. Voor mijn bescheiden niveau is dat al heel wat.
De volgende rode weet ik te potten, maar wit komt veel te hoog. Er blijft een heel dunne snijbal op zwart over. Ik ga er gewoon voor. In theorie kan ik het clustertje rode ballen zelfs open spelen, zoals de profs op tv doen. Maar ik moet natuurlijk niet overdrijven. Ik verwacht sowieso niet dat ik hem pot.
Ik leg aan. Dun. Lastig. Moet hard spelen, want wil wit – als het kunststukje lukt – wel rondspelen en in de buurt krijgen.
Wat gebeurt er? Ik pot zwart! Vijf keer rood-zwart. In theorie nog steeds op 147-koers. Maar wat gebeurt er? Wit komt op de één of andere manier achter bruin en geel te liggen. Ik snooker mijzelf… Alleen een wonder kan mijn break op gang krijgen.
Via vier banden weet ik nog wel een rode te raken, dus het wordt geen fout. Maar ook einde break.
Ik baal dat ik geen beelden heb gemaakt van deze break. Al was het maar als bewijsmateriaal voor mijn snookervrienden…